کشف عاملی ناشناخته که باعث بینایی بهتر می شود - وبلاگ صبوحا

به گزارش وبلاگ صبوحا، گروهی از دانشمندان علوم اعصاب کشف کردند که مقدار قشر بینایی اولیه ما و میزان بافت مغزی که برای پردازش اطلاعات بصری در مکان های خاصی از فضای بینایی اختصاص داده ایم، نقش مستقیمی در قدرت بینایی ما دارد. این مطالعه که در مجله Nature Communications منتشر شده، در واقع ارتباط جدیدی بین ساختار مغز و برخی رفتار ما از جمله قدرت دیدن را آشکار می سازد.

به گزارش وبلاگ صبوحا، از بسیاری جهات، چشم به عنوان یک دوربین و شبکیه نیز به عنوان فیلم عکاسی (یا CCD در یک دوربین دیجیتال) عمل می کنند. با این حال، ما در واقع هیچ چیزی را بدون مغز خود نمی بینیم، زیرا سیگنال های بصری چشم از طریق عصب بینایی به مغز می رسد و در آنجا پردازش می شوند. در این میان، ناحیه قشر اولیه مغز که اطلاعات بصری ارسال شده از شبکیه را دریافت، ادغام و پردازش می کند، به عنوان قشر بینایی شناخته می شود.

قشر بینایی بر اساس عملکرد و ساختار به پنج ناحیه مختلف (V1 تا V5) تقسیم می شود که V1 قشر بینایی اولیه است. مارک هیملبرگ، نویسنده ارشد این مقاله و محقق فوق دکترا در مرکز علوم عصبی و گروه روانشناسی دانشگاه نیویورک، توضیح می دهد: ما متوجه شده ایم که می توانیم بر اساس ساختار منحصر به فرد قشر بینایی اولیه خود، مقدار خوبی دید را پیش بینی کنیم. با نشان دادن اینکه تغییرات فردی در ساختار مغز بینایی انسان با تغییرات عملکرد بصری مرتبط است، می توانیم بهتر درک کنیم که چه چیزی زمینه ساز تفاوت ها در نحوه درک و تعامل افراد با محیط بصری خود است.

همچون اثر انگشت، برجستگی ها و شیار های روی سطح مغز هر فرد منحصر به فرد است. با این حال، اهمیت این تفاوت ها به طور کامل درک نشده است، به ویژه وقتی صحبت از تأثیر آن ها بر رفتار هایی همچون توانایی ما برای دیدن می شود. هیملبرگ و همکارانش، جاناتان ویناور و ماریسا کاراسکو، استادان مرکز علوم عصبی دانشگاه نیویورک، در پی روشن کردن ارتباط این ویژگی های مغزی با نحوه دید ما بودند.

دانشمندان با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کاربردی (fMRI)، مقدار قشر بینایی اولیه (یا V1) چندین نفر را ترسیم کردند. محققان همچنین مقدار بافت V1 را که این افراد برای پردازش اطلاعات بصری از مکان های مختلف در میدان دید خود اختصاص داده اند، مقدار گیری کردند. نتایج آن ها نشان داد که تفاوت در سطح V1 می تواند مقدار گیری حساسیت کنتراست افراد را پیش بینی کند. اولاً، افرادی که V1 بزرگ داشتند، حساسیت کنتراست کلی بهتری نسبت به آن هایی که V1 کوچک داشتند (بزرگترین مساحت سطح 1776 میلی متر مربع [mm2]و کوچکترین آن 832 میلی متر مربع) بود. دوم، افرادی که V1 آن ها اطلاعات بصری پردازش بافت قشری بیشتری از یک ناحیه خاص در میدان دید خود داشتند، نسبت به افرادی که بافت قشر کمتری اختصاص داده شده به همان منطقه داشتند، حساسیت کنتراست بالاتری در آن ناحیه داشتند. کاراسکو نتیجه گیری می کند: یافته های ما نشان می دهد که تفاوت ها در ادراک بصری به طور جدایی ناپذیری با تفاوت ها در ساختار قشر بینایی اولیه در مغز مرتبط است.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی -وبلاگ صبوحا