چیزی شبیه به آبروریزی - وبلاگ صبوحا

به گزارش وبلاگ صبوحا، شرایط برای وزنه برداری ایران روز به روز بدتر می گردد. در حالی که این فدراسیون بحران زده این روز ها با مشکل پناهندگی و مهاجرت دو عضو تیم ملی زنان دست و پنجه نرم می نماید، حالا جنجال به اردوی تیم ملی وزنه برداری مردان ایران رسیده است. اردویی که هفتم خرداد برای حضور پرقدرت در بازی های کشور های اسلامی شکل گرفت؛ ولی در چشم به هم زدنی به علت شرایط بد، از سوی ورزشکاران تیم ملی، نیمه کاره رها شد. 15 ملی پوش تیم ملی وزنه برداری ایران در بیانیه ای مشترک از فدراسیون وزنه برداری از یک سو و اوضاع آشفته محل تمرین از سوی دیگر گلایه نموده و علت ترک اردو را شرح داده اند.

موضوعاتی که اعضای تیم ملی به آن اشاره نموده اند، اسفناک و در حد فاجعه است. آن ها از نبودن غذای با کیفیت و نداشتن مکمل و فیزیوتراپ گلایه نموده و اردو را ترک نموده اند. دلایل به قدر کافی برای تیم ملی یک کشور، حکم آبروریزی را دارد: تغذیه نامناسب (عدس پلو، کوکو سیب زمینی، ماکارونی با سویا و تعداد کمی تخم مرغ با گوجه به عنوان صبحانه)، سهمیه بندی شدن آب معدنی، نداشتن آب گرم در اردو، نبودن سیستم خنک نماینده در اتاق ها، نرسیدن مکمل، پرداخت نشدن حقوق ها و نبود فیزیوتراپ.

با وجود چنین مسائلی علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری که هفته های سختی را سپری می نماید، به ورزشکاران تاخته و خودش را با مرحوم دهداری مقایسه نموده است. او با تهدید ورزشکاران تیم ملی بزرگسال گفته که به جای آن ها جوان ها را اعزام خواهد نمود. بخش مهم صحبت های مرادی مربوط به جایی است که گفته نباید اعضای تیم ملی به فکر هتل پنج ستاره باشند. شرایط خوبی است. حتی به نظرم نسبت به بعضی رشته ها شرایط بهتری داریم. حالا اگر دوستان انتظار دارند که در هتل پنج ستاره باشند، فکر می کنم نه من و نه ورزش کشور بتواند چنین شرایطی را فراهم کند. در حد توان کار ها را انجام می دهیم، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش کوشش می نمایند رفاه حال ورزشکاران را فراهم نمایند. ورزشکاران سرباز این مملکت هستند و سرباز باید خیلی ازخودگذشتگی داشته باشد.

صحبت های علی مرادی به جای آنکه شرایط را مساعد کند، باعث ناراحتی بیشتر ملی پوشان ایران شده و آن ها در بیانیه ای مجدد خبر داده اند که نه هتل پنج ستاره، بلکه اندکی احترام می خواهند. باید تأکید کنیم که هرگز، چه در گذشته و چه حالا که بنا را بر انتقاد و اعتراض گذاشته ایم، چیزی بیشتر از حق مان یا در حد هتل پنج ستاره نخواسته ایم. فقط می خواهیم شأن ما حفظ گردد. اینکه ورزشکاران با سهمیه بندی شدن آب معدنی روبرو شوند، زیبنده تیم ملی ایران نیست. ما فقط می خواهیم مسائل موجود رفع گردد، نه اینکه بیشتر از قبل از سوی رئیس فدراسیون مورد بی احترامی قرار بگیریم. ما قبلا هم این مسائل را با رئیس فدراسیون در میان گذاشته بودیم؛ اما با برخورد نامناسبی روبه رو شدیم. مشکل ما، کیفیت بد غذاست که با مقرون به صرفه ترین مواد غذایی تهیه می گردد. حقوق و پاداش به ملی پوشان پرداخت نمی گردد یا به صورت سلیقه ای انجام می گردد. کافی است که حقوق ورزشکاران را با کارمندان فدراسیون مقایسه کنید و متوجه می شوید که یک ملی پوش، یک چهارم کارمند فدراسیون حقوق می گیرد. خوابگاه وزنه برداری مدت زمان زیادی است که احتیاج به بازسازی دارد و امکان اسکان در آن بسیار سخت است. با وجود اینکه پس از تمرینات سنگین و پرفشار احتیاج به ریکاوری داریم، فیزیوتراپ در کنار تیم نیست، سونا و جکوزی نیز یک سال است که خراب اند و تعمیر نشده اند. سیستم های گرمایشی و سرمایشی خوابگاه هم همین شرایط را دارند. برگزاری کنسرت ها در سالن مسابقه، مخل آسایش و استراحت وزنه برداران شده و حتی پیمانکار، یکی از در های ورود به رستوران وزنه برداری را هم به روی ملی پوشان بسته است!.

واکنش مجدد علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری، به بیانیه دوم ملی پوشان از واکنش نخست او هم عجیب تر بود؛ رئیس این بار در اقدامی بحث برانگیز، رأی به اخراج محمدحسین برخواه، سرمربی تیم ملی وزنه برداری داد!

برخواه هم در صحبت هایی مطرح کرد که مسائل را پیش تر به رئیس فدراسیون گوشزد نموده بود؛ ولی حس همکاری وجود نداشت: دو ماه قبل اولین نفری بودم که با مرادی رئیس فدراسیون صحبت کردم تا مسائل رفع گردد، خیلی پیگیری کردیم که مسائل قبل از جهانی ازبکستان پیش نیاید. به هر حال برگزاری اردو در استادیوم آزادی برای رده بزرگسالان زیاد مناسب نیست. این کار مستلزم این است که مجموعه کارکنان فدراسیون پای کار بیایند؛ اما این حس همکاری و همراهی در فدراسیون دیده نمی گردد و وجود ندارد.